Druk, Druk, Druk?
“ Ik heb het toch zo druk de laatste tijd. Ik hol mezelf helemaal achterna. Ik begin dingen te vergeten, slaap slecht, ik voel me opgejaagd en als ik dan eens thuis ben, dan heb ik een kort lontje, ben ik bitsig of val ik in slaap. Ik hou ontzettend van mijn job. Eerlijk waar. Ik heb eindelijk mijn passie gevonden en het begint nu ook wat te draaien. Nu alleen nog die work-life balans vinden. Niet gemakkelijk.”
Work-life balans, wat een vreemd woord is dat eigenlijk? Alsof ‘werken’ en ‘leven’ twee tegenpolen zijn die je met elkaar moet proberen te verzoenen. Alsof ‘werken’ niet ‘leven’ is.
Leef je om te werken? Of werk je om te leven? Onlangs nog stond er een artikel in de krant waarin gezegd werd dat Belgen steeds meer leven van vakantie naar vakantie. Vakantie staat dan voor ‘leven’, tegenover ‘werken’…
Confucius zei ooit: “Geef me een job die bij me past en ik hoef geen dag meer te werken”. In dat geval wordt ‘werken ‘ dus een deel van het leven. Het kan dus toch, gelukkig maar.
Maar je passie volgen kan ook risico’s inhouden. Je kan erdoor meegesleept worden, geen oog meer hebben voor iets anders, volledig geabsorbeerd worden of liever geobsedeerd en dan ben je doodmoe. De balans slaat dan opnieuw door naar een kant. Een gepassioneerde workaholic blijft wel een workaholic.
Het gaat dus eigenlijk vooral over balans. Balans, evenwicht… een geweldig concept en heel zinvol ook.
Alleen staat het streven naar die balans, naar mijn gevoel, vaak garant voor desillusies. Het leven is immers per definitie uit balans. Er zijn misschien zeldzame momenten dat de weegschaal even op het middelpunt balanceert maar al heel snel helt ze toch weer over naar de ene of de andere kant. Daar is op zich niks mis mee. Het zijn de natuurlijke golven van ons bestaan die ons dan weer omhoog duwen om ons vervolgens weer een beetje naar beneden te halen. Dat is een natuurwet. Een spiegelgladde zee is nu eenmaal een zeldzaam gegeven en wanneer het te lang duurt, worden we vanzelf bang voor routine, saaiheid en sleur. We veranderen dan vaak zelf wel iets om de balans te doen overslaan. Herkenbaar?
Streven naar evenwicht is dus zoiets als wandelen richting een Fata Morgana. Je bereikt je doel waarschijnlijk nooit en wanneer je er denkt te zijn, lost het zich vlak voor je ogen op. Het worstelen met het krampachtig proberen bereiken van een evenwicht is niet alleen uitputtend, het zorgt ook voor veel stress en frustraties.
Gegeven dat we eigenlijk het merendeel van de tijd ‘uit balans’ zijn, dat dat bij het leven hoort, is alvast een stap in de richting van meer gemoedsrust. Meer ‘leven’ in de work-life balans. Maar hoe zorg je er dan voor dat je op momenten dat de weegschaal te fel doorslaat naar één kant of de meter te lang in het rood staat, je voldoende veerkracht aan de dag kan leggen om hiermee om te gaan?
Dat vertellen we je in het volgende artikel…
Bron: San Vangenechten – Stress & Burn-out Coach – Business Trainer Triangis